15 Mayıs 2008 Perşembe

Bulutlarımız Kardeştir

Başka türlü yaşanıyor belli ki senin İstanbul’unda.
Galata Kulesi kalemdir göğüs cebinde taşıdığın,
Marmara güzelliğini yansıtan ufarak bi ayna.

Akşamları koynuna giriyorsun büyük ihtimal,
Beyoğlu insanlarıyla yıkanmış şehir ışıklarının.
Öz çocuğusun bu şehrin, bu sersemletici sokakların.

Oysa tıklım tıkış otobüslerde geçiyor hayat benim İstanbul’umda,
İşe gidiyor ve eve dönüyorum, burnumda egzoz kokusu.
Koltukları yırtan çakı değil aslında, yarım yaşamışlık korkusu.

Caddelerdeki hengameyi görüyorum, trafik ışıklarını kimse sevmiyor.
Mesleği beklemek olan dilencide bile bir telaş var.
Gözümü acıtıyor hayata yetişmek için sığınaklarına koşan insanlar.

Oysa kaderi bu kentin, “Bir ihtimal daha var” diyen bir şarkıdır ki,
Gökyüzüne yazılmıştır, her İstanbullu bilir. Bu şehrin dokusu gevşektir.
Kafanı kaldır biraz, bak şu göğe, sokaklarımız olmasa da bulutlarımız kardeştir.

Kuzey Yıldızı- Ağustos/Eylül 2002

2 yorum:

EKMEKÇİKIZ dedi ki...

Ahh! Güzel İstanbul. :))

Hepimizin üstünde aynı gökkubbe var ya...
:)

Arzu Çur dedi ki...

Ve hepimiz aynı yıldızlara bakıp ne kadar büyük ve ne kadar küçük olduğumuzu düşünürüz.

:)