Beni şimdiki halimle değil,
Köşeye sıkışmış, boğulurken, tutunmaya çalışırken değil,
Ağzımdan kötü huylu tomurcuklar fışkırtırken değil
Beni sevdiğin zamanlardaki gibi hatırla
Bilirsin vardı benim de böyle hallerim
Mor bir kazakla ne giyilir diye düşünmediğim
Gözlerimin güldüğü dişlerimden önce
Eriği sevdiğim, masum olduğum, sana inandığım
Her şeye inandığım günlerim
Beni şimdi olduğum gibi değil
Eskiden olduğum gibi hatırla
Karşına çıktığım gündeki gibi hatırla beni
Hani sadece bir konuk, bir soru işaretiyken dünyada
İlk öpücüğümü merakla beklerken hatırla beni
Utanmayı bilirken hala
Birisine ilk kez seni seviyorum dediğim günde hatırla beni
Hani hiç kırgınlık girmemişken kalbimle aramıza
Tek bir kara bulut bile gölgelenmemişken aşkı, hatırla beni
Som buğuyken ben, som yeşilken sen, som maviyken hayat, defterim som beyazken
Bilirsin, böyle değildim hiç boyun eğmemişken
Hiç ceza almamış, hiç ceza vermemişken
Hiç kırılmamışken kalbim böyle değildim
Hiç ihanet etmemişken kimseciklere
Söylediklerim sadece söylediklerimken
Sen çocuktun ben çocuk
Uçurum kıyılarını gökyüzü sanıp gezerdik el ele
Güven sana inanıp denizde yürümekti
Bilirsin o zaman güzel yağardı yağmur
Ve ben kaçırmazdım saçlarımı rahmetinden
Büyümek bir şeyler alıp götürüyor getirdiği yerlerden
Ben bağışlamadım seni sen de bağışlama
Ama çok sevdim seni
Beni unutma
7 yorum:
Okurken, gözlerim yaşardı.
Şimdi diyorum ki, bu kadar içten bir duadaki herkimse emin ol, o seni unutamaz.
Ama, sen onu sahiden unut ve artık sıkışıştığın köşeden fırlat kendini dışarıya.
Herşey değişecek, çok yakında en güzeli olacak.
:)
Ah canım benim, üzüldün mü? Yok yok, bu adı üstünde dua işte, bir insana yazılmış değil ki. Bu şiiri yazdığımı unutmam mümkün değil, seviyorum onu. Ve umarım o da beni seviyordur:)
Elbette en güzeli olacak. İnanıyorum. Sevgiler.
ama bu çok güzel olmuş :) ...
kaç kez okudum saymadım. hani derim ya bazen bazı şiirler için "ah keşke ben yazabilmiş olsaydım bunu" diye hayıflanırım diye. onlardan biri bu da...neyse en azindan bu sefer yazani taniyorum, arkadasim diye avutayim kendimi :)
Aslolan şiirin kendisi Şulecim, inan ki yazanda bi numara yok.
Canım benim:)
herşey nasıl saf başlar, nasıl tatlı, nasıl çocuk ve nasıl heyecanlı, sonra nasıl olur da birileri ya da birşeyler ya da zaman başka insanlar yapar her iki tarafı... Ve severken üstelik belki de hala yanyanayken yeni bir başlangıç için yanıp tutuşulur fakat aynı insanla aynı güzellik için...
canımsın yine olduğun gibisin tam da sevdiğim gibisin... :)
Ece'm gecem:)
Aslında senin yazdığınla beraber düşündüm de... Adam mis gibi yazmış tek cümlede: "Biz büyüdük ve kirlendi dünya"
Hikaye bu işte.
amiiiin:)
Yorum Gönder